Meer over idfa 2017

In de aangrijpende documentaire Pilotenmasker worden acht kinderen van dichtbij gevolgd tijdens hun opname of behandeling. De kinderen van 4 à 5 jaar oud filmen zichzelf en hun omgeving ook.

In een gevangenis in Californië zit twee keer per jaar een groep mannen bij elkaar. Vier dagen lang praten deze gedetineerden en burgers van buiten samen over de ‘shit’ in hun leven.

Wat weten we eigenlijk van Moldavië? Weinig, ik wist in ieder geval niet dat het land slechts één optometrist kent, die dan ook nog eens uit Noorwegen komt. Veel oogafwijkingen – zeker bij kinderen – worden er verwaarloosd of niet herkend. Dat de mensen elkaar nog kunnen zien, is bijna een wonder.

De een houdt een kikker voor je gezicht, de ander heeft een geneeskrachtig draadje. In The Dread kunnen heel wat bewoners van het afgelegen Argentijnse dorpje El Dorado genezen. Dokters hebben ze niet nodig, tenzij er gesneden moet worden.

Raitis Ozols is een nerveuze man: hij spreekt gehaast en stottert vaak. Hij is een slimme computerprogrammeur, wiskundige en – af en toe – goochelaar. Zijn privéleven is een chaos: en chaos daar kan hij helemaal niks mee.

Leo heeft de ziekte van Alzheimer. Aanvankelijk wil hij niet naar een arts. Reizen, wat deze oud-leraar vroeger graag deed, wil hij evenmin. Hij heeft genoeg aan zijn tuin.

Deze docu toont hoe trauma’s, leed, geweld, haat, boosheid en machteloosheid die het gevolg zijn van de wreedheden van de nazi’s van de ene generatie op de andere worden overgedragen. We volgen enkele Holocaustoverlevenden van de tweede generatie in hun zoektocht naar antwoorden op hun vragen.

De flair waarmee Erichsen de eerst afgezaagde speer uit de jonge jager trekt blijkt typerend. Niet te moeilijk doen. Doorgaans maken beperkingen dat ook onmogelijk. Voor het fixeren gebruikt hij fietsspaken, slangklemmen voor gebroken botten en haarspelden als operatieklemmen.

Geobsedeerd door erotiek lijkt hij, een 75-jarige man die woont in het bejaardenhuis waar deze docu zich afspeelt. Waar hij de kans krijgt, praat hij over ontmoetingen met callgirls in Parijs of draagt spannende lectuur voor. Maar het beeld van een oude snoeperd kantelt als hij de 30-jarige documentairemaakster onhandig voorstelt om met hem te trouwen.

Twee Syrische ziekenhuismedewerkers, Rafeeq en Fakry, filmen gedurende twee jaar het leven in de belegerde binnenstad van Homs, precies voordat president Assad de stad heroverde. De beelden zijn hartverscheurend. Het ziekenhuis in het oude centrum verdient nauwelijks de naam ‘gebouw’, is deels kapotgeschoten – zoals alles kapotgeschoten is.